Daniren kasua

Dani 8 urteko umea da. Bere guraso, bere aitaren gurasoekin eta bere arreba txikiarekin bizi da baserri batean. Txikitatik asko mugitu da eta lo gutxi egin du. Betidanik jostailuak apurtu ditu eta beste umeekin jolasteko orduan arazoak izaten ditu ez dituelako jolasen arauak betetzen (pazientzia gutxi bait dauka).

Danirentzat klasera joatea tormentu bat bilakatu da. Alde batetik, irakurketa zein idazmenean arazoak ditu, besteei baino gehiago kostatzen baitzaio. Glasean erraz galtzen du arreta, etxekolanak egitea ahazten du eta askotan ariketak amaitu gabe uzten ditu.

Beste alde batetik, ikaskideen aldetik bazterketa jasatzen du. Besteek jolasten duten bitartean Danik molestatu baino ez duela egiten diote. Gainera ez daki bere txanda itxoiten eta azkar haserretzen da. Jolas berberean ezin da denbora askorik egon, erraz aspertzen delako eta era oldarkorrean jokatzen du gehienetan.

Etxean gauzak ez daude askoz hobeto. Bere arreba txikiarekin (6 urte), ez da ondo konpontzen. Neskatoak negar egiten duen guztietan, amak Daniri ematen dio errua, zer gertatu den galdetu eta jakin gabe.

Aita beti dabil lanpetuta eta ez du bere semearen hazkuntza jarraitu, beraz, ama bakarrik sentitzen da. Aitonak eta amonak ere ez dute asko laguntzen, neskatoaren alde jartzen dira beti eta Dani ume “bihurria” baino ez dela uzte dute. Honez gain, amak semearen hezkuntzan huts egin duela diote.

Daniren aurtengo irakasleak bere jarrera ilusita erabaki du bere amarekin hitzegitea eta eskolako pedagogak Daniri froga batzuk egiten uzteko eskatzea. Ama esperantzak galduta dago eta onartu egiten ditu froga horiek.

Pedagogak irakasleak sumatzen zuena baieztatu du: Danik arreta nahasketa dauka hiperaktibitatearekin. Etxean tratamendu bimodala aukeratzea erabaki dute, hau da, botikak eta terapia psikologikoa batera lantzea.

Daniren familiak konpromisua hartu du eta eskolan zein terapian egiten dena jarraitu ez ezik, etxean ere landuko dute, haien parte-hartze aktiboa guztiz beharrezkoa baita.