"El pequeño niño salvaje" bideoa

Artikulu honetan, "El pequeño niño salvaje" bideoaren laburpen eta komentario batzuk sartuko ditut. Hezkuntza munduan arituko garen guztiok egoera hau ezagutzea interesgarria iruditzen zaidalako. Zergatik? Arazoak (txikitatik animalia moduan bizi izan den haur bat gizarteratu behar da) suertatzen direnean, nola jokatu eta nola ez jokatu ikasteko.

Bideoaren hasieran, ehiztariak txakurrekin irtetzen dira umearen bila, baina umeak zerbait egiten dio txakurrari eta ihes egitea lortzen du. Hasierako eszena honetan iadanik umea animalia gisa tratatzen dutela ikusten da. Hala eta guztiz ere, laister harrapatzen dute Con-eko basoan 11-12 urteko haur bat, erdi gorra eta erdi mutua. Gehien garatua duen zentzua usaimena da, eta gero, gustua, ikusmena eta taktuak jarraitzen diote. Zaratarik handienaren aurrean ez du erreakzionatzen, baina bai ordea, norbaitek intxaur bat apurtzen duenean. Haurrak gorputzean 15 zikatriz ditu, gehienak animalien hainkadek sortuak. Hasiera batean, gor-mutuen ikastetxe batera eramaten dute, non beste haur batzuekin topo egin behar duen. Jendeak haur hau ikusteko nahia duenez, bisitak egiten dira jendeak ikusi ahal izateko. Hemen argi eta garbi ikus dezakegu haur hau ez dela ume bat bezala kontsideratzen, baizik eta “mono de feria” moduko zerbait izango balitz bezala tratatzen dutela.

Pixka bat geroago, gizon batek haur honen istorioa entzuten du eta asko interesatzen zaio; ondorioz, bere etxera eramaten du edukazio bat emateko. Haurra pixakanaka-pixakanaka soinuak entzuten doa eta Victor izena jartzen diote. “O” eta “U” hizkiak daramatzaten izenak entzuten ditu gehienbat. Agua, Leche… bezalako izenak errepikatzen dituzte bere aurrean. Umeari ariketa asko eginarazten dizkio gizonak eta horregatik “atake” ugari izaten ditu. Ariketak irudiak konparatzea, alfabetoko hizkiak ordenatzea… dira. Ariketa bat ondo burutzean, gizonak baso bete ur ematen dio haurrari sari moduan, ura asko gustatzen bait zaio.

Nik pelikula hau ikustean izugarrizko pena sentitu dut, ume horrek behar duen berotasuna eta maitasuna neronek emateko beharrizana sentitu dudalako. Honekin, haurraren autoestima jaistea besterik ez dute lortuko. Umearentzat oso gogorra izan behar da bere ohiko bizimodutik (basoan aske eta bakarrik) beste mundu oso ezberdin batera horrela igarotzea, eta hori nahikoa izango ez balitz, animalia edo laborategiko esperimentu bezala tratatzen dute.

Asko harritu nauena negarrarena izan da. Umea hezitzen denboraldi bat igaro ondoren, umeak negar egiten du zigor bezala gizonak logela ilunean sartzen duenean. Hezkuntza hau jaso baino lehen, umeak oihu egiten zuen eta esan bezala heziketa prozesu horretan, tristuraren sentimendua negarraren bidez adierazten hasten da, hau gizartean ikasi bait du.

Lehen esan bezala, ez zait egokia iruditzen umeari irakurtzen, idazten… irakastea, beste sentimendu batzuk garatu gabe dituenean, umearen alde afektiboaz gehiago kezkatu beharko lirateke. Pelikularen hasieran azaltzen dena oso gogorra iruditu zait, jendeak ordaindu egiten duenean umea ikusteko, zoologikoko animalia izango balitz bezala.

Amaitzeko, neskamearen papera garrantzitsua iruditu zait, galduta eta bakarrik sentitzen den mundu horretan neskamearen maitasuna sentitzen duelako haurrak eta hori medikuaren aldetik ere horrela izan beharko zen; aita bezala ere jokatu beharko lukeelako eta ez momentu oro mediku bezala.